India - dag 16, vrijdag 2 augustus 2019

Na een goede nacht in een iets te zacht bed en een goed ontbijt gaat Aldo naar de laatste excursie van de reis, een bezoek met gids aan het fort van Bikaner, waar we gisteren al langsreden. Liesbeth en de jongens hebben wel genoeg stenen gezien en blijven in het hotel.

We lezen op een nieuwssite dat ergens in Noord-India een tijger is doodgeknuppeld door boze inwoners van een dorpje, omdat de tijger een van de inwoners zou hebben gedood. Er zijn vier mensen opgepakt omdat het doden van een tijger een misdrijf is in India. Later lezen we dat de tijgerpopulatie in India is verdubbeld in de afgelopen 12 jaar, dat is dan weer goed nieuws.

De tour door het fort vindt Aldo de moeite waard, al is de gids wat stroef. Op de terugweg naar het hotel vertelt de gids dat het reisburo het beter vindt als we eerder naar de luchthaven gaan voor onze vlucht naar Delhi. De vlucht vertrekt volgens schema om 14.50 uur, zodat we naar onze eerdere calculatie rond 13.15 uur uit het hotel zouden moeten vertrekken. Tijd genoeg nog voor een lunch, want de luchthaven heeft geen faciliteiten op dat gebied, er zijn slechts drie gates. Maar volgens het reisburo is vertrek om 12.15 uur beter, gezien de onzekere weersomstandigheden. De hotelmanager vindt dat echter een onzinadvies en belt met onze driver Rakesh. Uiteindelijk vertrekken we gewoon om 13.00 uur, na de lunch, en blijkt er niets aan de hand. We nemen afscheid van Rakesh, die vandaag doorrijdt naar zijn gezin in de buurt van Jaipur en dan drie dagen thuis is voordat zijn volgende tour begint.

De luchthaven blijkt heel klein en kneuterig, wel leuk om mee te maken. Het inchecken duurt wat langer omdat we dus overgewicht hebben; op deze vlucht is slechts 15 kg per persoon toegestaan en we hebben in totaal 14 kg teveel. Dat wordt dus bijbetalen, maar dit wisten we al in Nederland. Extra kosten zo’n EUR 100; ontwikkelingshulp zullen we maar zeggen.

Het vliegtuig landt mooi op tijd in Bikaner en wordt door brommers begeleid naar de standplaats. Het is een soort Fokker met twee turboprops, een ATR 72-600 (never heard of). We moeten een stukje over de tarmac lopen naar het toestel, en zien ondertussen dat de koffers met een tractor naar het vliegtuig worden gebracht. We taxiën naar het andere einde van de luchthaven en passeren een rijtje straaljagers. De gids had ons al verteld dat de start- en landingsbaan wordt gedeeld met het naastgelegen militaire vliegveld. Dat klopt inderdaad: voordat wij vertrekken stijgen eerst twee straaljagers met donderend geraas op. Nog niet eerder meegemaakt!

De vlucht zelf gaat van een leien dakje, en vijf kwartier later staan we weer in Delhi, waar de rondreis begon. Even lijkt het alsof Storm’s koffer niet is meegekomen, maar die blijkt op een aparte band voor “ oversized baggage” terecht gekomen. De vertegenwoordiger van de reisorganisatie staat al weer te wachten met het bordje “Mr. Wischhoff & Family”, en we rijden met een iets grotere bus in ruim een uur door het hectische verkeer naar het inmiddels vertrouwde hotel The Manor. Storm blijkt de weg beter te weten dan de buschauffeur.

Tot aan het diner spelen we Boonanza, wat al weer een paar jaar geleden was en wat moeite kost om de regels onder de knie te krijgen. Het diner was weer uitstekend. We bestellen tot slot vast ons ontbijt van morgen, want we vertrekken al om 06.30 naar het vliegveld voor de reis naar Male op de Malediven, het derde en laatste deel van de vakantie.

De rondreis zit er op. Dag India, met je mooie kleuren, lawaai, heerlijke eten, inefficiëntie, vriendelijke bevolking, kunstschatten, en doldwaze weggebruikers. We komen misschien nog eens terug, niet als toerist maar als ondernemer.