India - dag 15, donderdag 1 augustus 2019

Na ontbijt en check-out vertrekken we stipt om 09.00 uur naar Bikaner, een rit van ruim 300 km. De eerste 100 km rijden we terug over de weg die we eergisteren hebben gereden, dan volgt de afslag. Het is weer een bijna verlaten tolweg, uitstekend. We verbazen ons in de dorpjes die we passeren over de volgeladen vrachtauto’s en tractoren: ze hebben een lading hooi die hoog boven de cabine uittorent en ook aan weerszijden flink uitsteekt. Bizar gezicht.

Het landschap is niet interessant, zeg maar gerust saai, met eindeloze vlakten zand en stenen en wat struiken en dieren die proberen te overleven. Je vraagt je echt af wat doen al die koeien hier. Liesbeth spot nog vier antilopen die verdekt in het veld staan en af en toe zie je een verdwaalde kameel.

De lunchgelegenheid die Rakesh vandaag voor ogen had blijkt voor onbepaalde tijd gesloten, dus we besluiten door te rijden naar Bikaner. Tegenover het fort aldaar is een restaurant dat matig voedsel serveert. Liesbeth had graag doorgereden naar het hotel voor een Caesar salad, want ze is na bijna twee weken wel klaar met het Indiase voedsel. Op zoek naar internationaal vegetarisch eten wordt het voor Liesbeth, Jip en Storm een soort tosti, terwijl Aldo stug doorgaat met Indiaas eten. Buiten dat het eten echt niet lekker was, was voor het eerst in India de bediening uiterst onvriendelijk. Nou geen fooi dan he.

Terwijl we aan tafel zitten komt de lokale vertegenwoordiger van de reisorganisatie naar ons toe met de tickets voor de vlucht morgen van Bikaner naar Delhi. Het was slechts een A4-tje met de vluchttijden per persoon, die hadden we bij aankomst in India ook al ontvangen. Dubbel genaaid houdt beter …. We hebben geprobeerd op de website van Air India in te checken, maar daar wordt Bikaner niet herkend als vertrekluchthaven. Dat belooft wat. Storm zoekt uit dat van deze luchthaven slechts twee vluchten per dag vertrekken, en wij vliegen met Alliance Air. We wisten al dat we slechts 15 kg bagage per persoon mogen meenemen, dus onze verwachtingen over de afmeting van het toestel worden steeds lager (een Cessna?). Storm blijft ondertussen de vliegtuigongelukken opsommen. Liesbeth werpt als tegenargument in de strijd, als er meer dan twee toestellen van deze luchthaven per jaar neerstorten zet ons reisburo ons echt niet op deze vlucht.

Het hotel (Narendra Bhawan) is een voormalig Maharadja paleis en prachtig verbouwd en ingericht, in een koloniale stijl. Het welkom in elk Indiaas hotel is weer anders, van kaarsen met een stip op je hoofd tot heerlijke drankjes. Iemand in militair uniform blaast een welkomstmars en salueert, echt zo grappig. Ook weer hier een heerlijk drankje namelijk water met jasmijn. Prima kamers. Net als we binnen zijn barst een noodweer los; het hotelpersoneel laat in allerijl de gordijnen zakken die de halfopen entree van het hotel tegen het rondvliegende water moet beschermen. Het blijft de rest van de dag en nacht doorregenen. We besluiten wat te gaan drinken in de lounge, die is ingericht als een ouderwetse herensociëteit, compleet met pooltafel. Erg mooi. We nemen de keu ter hand en vermaken ons prima.

’s Avonds lekker eten (al staat de door Liesbeth gewenste Caesar salad niet op de kaart), met als uitsmijter een keuze van het taartenbuffet. De ogen van de jongens gaan stralen, en Aldo en Liesbeth verbazen zich weer eens hoeveel opgroeiende jongens kunnen eten: een pizza met vier soorten vlees e echt heeel veul kaas en dan als dessert een grote punt cheese cake.